o18 ,, Nienawiść czy smutek??"

Muzyka

Przepraszam was znów za moją długą nieobecność, ale wszystko się w moim życiu wali i właśnie

dlatego ten rozdział też bezie smutny :(.

Ale myślę, że wam się spodoba. 

*************************************************************************************

 Caroline:

Czekałam przed domem na Damona. Musiałam go o to poprosić. Był mi bardzo potrzebny,

   z jednej strony cieszyłam się, że w końcu zobaczę jakąś znajomą twarz, nie licząc Klausa, no i, że jest w stanie mi pomóc. Stałam jeszcze 10 minut. Robiło mi się strasznie zimno, tak nie jestem już wampirem - brakowało mi trochę tego. Tęskniłam za tym poczuciem wyższości. 

Damon podjechał i w wampirzym tempie znalazł się przy mnie.

-Co tak długo ośle.?? -zapytałam z nutką ironii.

-Nie wiesz co się stało. Nie wierzę, po prostu nie  wierze!!- wyglądał strasznie, był przerażony.

- Co się stało ?? -sama byłam już nieźle przerażona.

Bałam się jego wzroku, tego co robił. On Damon Salvatore czegoś się bał.

-Oooo...oonnn....-zaczął.

Klaus:

Jechałem w ciszy, łzy same spływały mi po policzku. Nie mam już nikogo. Straciłem rodzinę i wszystkie osoby, które kocham. Jestem sam.!! -uderzyłem z całej siły o deskę rozdzielczą, zostało tylko wgniecenie. Myślałem gorączkowo co zrobić, żeby zapomnieć o tym strasznym bólu. 

Moje serce zostało rozwalone na miliony drobnych kawałeczków i spuszczone w kiblu, przez blond piękność. Dlaczego ludzkie uczucia są takie trudne do zrozumienia. 

Dlaczego wszystko tak bardzo boli?? Dlaczego wszystko zdarza się mnie??

Jestem idiotą, nie mam już  po co żyć.!!!

-NIENAWIDZĘ SAM SIEBIE!! - i znów te podłe łzy, jedna po drugiej spływały powoli i zatapiały się w mojej koszulce. Szukałem wyjścia z tej sytuacji!! Chyba nawet już wiem jakie ono jest!

Dodałem gazu aby jak najszybciej być w domu. Zaparkowałem przed domem. Wbiegłem do swojego pokoju i zatrzasnąłem drzwi. Uklęknąłem na kolana i podniosłem jedną deskę.

Był tam jeden kołek i z 20 notesów. Wszystkie moje pamiętniki. 

Chciałbym, żeby po śmierci przeczytała to Caroline. To jest moja ostatnia wola.

Wyciągnąłem ostatni pamiętnik i zacząłem pisać:

,,Miłość.. czy to nie jest piękne ? Budzić się co rano z wiedzą, że ktoś o nas myśli, może tęskni, a może nie zdaje sobie sprawy z naszej miłości ? Czymże jest miłość nie odwzajemniana? Jest to miłość bolesna. Miłość, która powinna nie mieć prawa bytu. Czy w takim razie miłość nie odwzajemniona powinna nazywać się miłością ? Miłość musi  kojarzyć nam się z czymś radosnym, czymś co wyzwala w nas nowe emocje. Osoby, które tak jak ja przeżyły nie jedną taką miłość zdają sobie sprawę z tego ileż ona budzi w nas uczuć. Od nadziei  po skrajne rozczarowanie i żal. Osoba, którą obdarzamy tym niezwykłym uczuciem jakim jest miłość prawdopodobnie czuje się kimś najszczęśliwszym na świecie.Często miłość okazuje się zwykłym, banalnym zauroczeniem. Jak to rozpoznać ? Nie wie nikt! O tym przekonujemy się już po rozstaniu !" **

Kocham Cię Caroline- dopisałem na dole.

Pozbierałem kołek z białego dębu,w drugiej ręce trzymałem moje z Caroline.

-Będzie Ci beze mnie lepiej.

I wymierzyłem sobie kołek prosto w serce.

Zdjęcie mocno trzymał w ręce ....

*****************************************************

*- wpis z pamiętnika z http://writing-is-my-life.uchwycone-chwile.pl

No hej :* Koniec 18 notki :D i jak  się podoba?? Specjalnie zmieniłam wystrój bloga.

Myślę, że jest ciekawy. Chciałabym wiedzieć ile osob będzie czytać jeszcze tego bloga.

Jakbyście mogli mi dać znać ;D

Pozdrawiam :D   

http://tvd-rebekah-matt.blogspot.com/ <-------- Moj nowy blog o Rebkah i Matt ;D Zachęcam do czytania ;D