oo5 ,,Caroline po co to robisz??"

*Klaus*

Szybkim tempem wbiegłem do domu.  Położyłem Caroline na sofie.

Nie ruszała się. Jej oddech powoli zanikał.

Ugryzłem swój nadgarstek. Przyłożyłem jej do ust.

Krew szybko napływała jej do buzi. Przełknęła ja w końcu.

Powinno starczyć -pomyślałem. Podniosłem jej głowę i usiadłem  na kanapie. Caroline leżała wpół żywa.

Gdyby wiedziała już dawno szukałaby sposobu na zabicie mnie.

Siedziałem tak i rozmyślałem, co taka delikatna i spokojna dziewczyna ze mną robi. Gdy jest obok zapominam kim jestem. Nie interesuje mnie doppelganger tylko ona.

Blond piękność. Caroline poruszyła głową.

*Caroline*

Śnił mi się przepiękny sen. Był tam Klaus. Był taki delikatny i czuły. Pół żywa leżałam na jego kolanach. Delikatnie rozchyliłam powieki i zaczęłam się przeciągać. Po chwili moje ręce natrafiły  na czyjąś twarz.

Szybko otworzyłam oczy i podskoczyłam. To był Klaus. Czyli tonie był sen.

Boże!! Jak ja się cieszę. Jego delikatne zmarszczki, gdy się uśmiechał przyprawiały mnie o motylki w brzuchu.

Ile bym dała, żeby budzić się przy nim. Patrzyliśmy na siebie. Jego oczy skrywały ból.

Nie wiedziałam dlaczego. Przysunęłam się w jego stronę. Wtuliłam się w niego. Pachniał tak piękne.

Objął mnie ramieniem i pocałował w czoło.

*Klaus*

Pierwszy raz od tak dawna byłem szczęśliwy. Caroline pocałowała mnie w policzek i mocniej się we mnie wtuliła.

-Caroline po co to robisz?? -zapytałem.

Nie odpowiedziała tylko pocałowała mnie w policzek. Głowę skryła w mój tors.

Po chwili do pokoju wpadł jakiś chłopak.

-Klaus, ty stary pedale gdzie jesteś.?? –zapytał z śmiechem.

Wpadł do pokoju. Zaraz po głosie rozpoznałem, że to Kol.

Spojrzał na nas, otworzył buzie i tak stał.

Caroline od razu się podniosła i usiadła normalnie, a ja wstałem z sofy i podszedłem do Kola.

-Na co się gapisz bałwanie?? -zapytałem tłumiąc śmiech.